Οι συχνότερα τραυματιζόμενες περιοχές κατά το σκι είναι η κνήμη και το γόνατο.

Παράγοντες που επηρεάζουν την τεχνική στο σκι:

Σκληρότητα χιονιού (πάγος, πούδρα, κλπ).

Σκι κατάβασης ή cross-country σκι.

Κατάσταση της πλαγιάς.

Μεταβλητότητα του ski-terrain.

Βαθμός δυσκολίας της πλαγιάς.

Καιρικές συνθήκες.

Ο συχνότερος τραυματισμός στο μαλακό χιόνι (πούδρα) είναι η κάκωση του ωλένιου πλάγιου συνδέσμου στον αντίχειρα.
Στην δεκαετία του ’80 το 80% των τραυματισμών του κάτω άκρου στο σκι σχετίζονταν με τον εξοπλισμό που φέρει ο σκιέρ. Στην σημερινή εποχή με την τεχνολογική εξέλιξη του εξοπλισμού σκι, το παραπάνω ποσοστό έχει μειωθεί στο 37%.
Για την αποτελεσματικότερη και ασφαλέστερη κατάβαση σε ένα ski-terrain είναι απαραίτητη συγκεκριμένη προπόνηση. Ποιο συγκεκριμένα οι αερόβιες δραστηριότητες που συσχετίζονται με το αλπικό σκι και με τις οποίες θα πρέπει ν’ ασχολείται κάθε άτομο που κάνει σκι είναι οι εξής: ποδηλασία, τρέξιμο στο βουνό, ρακέτες, τέννις, ειδικές ασκήσεις για το σκι, πλάγια πηδηματάκια.

Παράγοντες κινδύνου στο σκι:

Φτωχή φυσική κατάσταση.

Ακατάλληλος εξοπλισμός.

Κακή συντήρηση του εξοπλισμού.

Κακή διδασκαλία του αθλήματος.

Λανθασμένη επιλογή ski-terrain.

Άγνοια των επικίνδυνων καταστάσεων.

Χρόνιες εκφυλιστικές αλλοιώσεις.

Επιγονατιδομηριαία προβλήματα.

Ανατομική ευπάθεια.

Προηγούμενη μηνισκεκτομή (ειδικότερα στον έξω μηνίσκο).

Συνδεσμική αστάθεια.

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, οι τραυματισμοί στο σκι μειώνονται με την πάροδο των ετών. Επίσης εκτός από την ποσοτική ένδειξη των τραυματισμών έχει αλλάξει και το πρότυπο του τραυματισμού. Έτσι λοιπόν υπάρχει σημαντική μείωση των διαστρεμμάτων αστραγάλου και των καταγμάτων της κνήμης, αλλά έχει εμφανισθεί αύξηση των σοβαρών συνδεσμικών τραυματισμών του γόνατος. Επίσης οι αρχάριοι είναι 3-4 φορές πιθανότερο να τραυματισθούν απ’ ό,τι οι έμπειροι σκιέρ. Οι γυναίκες παραδοσιακά έχουν υψηλότερη ένδειξη τραυματισμού απ’ ό,τι οι άνδρες λόγω μυοσκελετικών διαφορών. Τα παιδιά έχουν ελαφρώς μεγαλύτερη πιθανότητα τραυματισμού απ’ ό,τι οι ενήλικοι και συγκεκριμένα σε σπειροειδή κατάγματα της κνήμης. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι παραμένει ασαφές το αν τα μαθήματα σκι μπορούν να μειώσουν την ένδειξη των τραυματισμών στο σκι. Συγκριτικά με άλλα αθλήματα, το σκι είναι σχετικά ασφαλές σπορ.

(βιβλίο αθλ κακώσεων,vol II, σελ. 1365, incidence and epidemiology + 3 φωτογραφίες στις σελ 1376 και 1377-μετάφραση στις λεζάντες τους + summary, σελ 1382)